درود بر تو که دنبال تجسم احساس‌های واقعی در زندگی‌ای…
من آشور دوست محمدی هستم، متولد ۷ بهمن ۱۳۶۱، با رشته‌ی حسابداری؛ اما هنرمندی که قلبش همیشه در دنیای هنر می‌تپید.
سال‌هاست که در مسیر هنر قدم گذاشته‌ام؛
از خوشنویسی، موسیقی، آواز و شعر… تا رسیدن به زبانی نو و تازه: مجسمه‌سازی با سیم.
این مسیر، مسیری غیرآکادمیک بود؛ راهی که از دل احساسات و شور درونم بیرون آمد.
در دنیای خوشنویسی، موفقیت‌هایی کسب کردم و چند مقام برتر کشوری را به دست آوردم، اما همیشه صدای موسیقی و شعر در درونم نجوا می‌کرد.
نوازنده تار بودم و چندین بار روی صحنه حضور یافتم،
و همزمان شعر می‌سرودم؛
چرا که شعر زبان ناگفته‌های دل من بود.
اما نقطه‌ی عطف زندگی من، زمانی رقم خورد که به طور ناگهانی و بی‌تدریس آکادمیک، دست به ساخت مجسمه زدم.
با سیم‌هایی که شاید بی‌جان به نظر می‌رسیدند، ولی من به آن‌ها جان دادم،
سبکی شخصی و نو خلق کردم که «سبک آشور» نام گرفت و ثبت رسمی شده است.
این هنر تازه، با آناتومی، اجرا و مفهومی نو، دنیای مجسمه‌سازی سیمی را متحول کرد؛
و امروز معتقدم تاریخ مجسمه‌های سیمی به دو بخش تقسیم می‌شود: قبل از آشور و بعد از آشور.
کلاس‌های آموزشی حضوری و آنلاین من در داخل و خارج ایران با بیش از ۴۰۰ هنرجو، ادامه دارد؛
کلاس‌هایی که فراتر از آموزش تکنیک، راهنمایی برای یافتن صدای درونی و رهایی احساسات است.
من فقط مجسمه‌ساز نیستم،
من شاعر شعرهای تصویری‌ام،
من آشورم —
آشور یعنی تغییر دهنده، یعنی کسی که حس را از دل به جهان می‌آورد.
این‌جا، در مسیر خلق، هر مجسمه‌ام داستانی زنده است، تجسمی از روح و حس.
و من خوشحالم که می‌توانم این مسیر را با تو، همراه کنم.